Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

2ο ΑΠΟ ΤΟ 1965 ΩΣ ΤΟ 1971



Η ΟΜΑΔΑΡΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΚΟΒΙ 1965 - 1967
 Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Ολυμπιακός βασίστηκε στον κορμό της επιτυχημένης ομάδας του ’50 η οποία όμως σιγά – σιγά μεγάλωνε. Υπήρχαν νέα αποκτήματα τα οποία όμως δεν μπορούσαν ακόμα να βοηθήσουν την ομάδα. Αποτέλεσμα Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, κέρδιζαν πρωταθλήματα, αφήνοντας τους ερυθρόλευκους χωρίς τίτλο για μία πενταετία.
 Ο πρόεδρος του θρύλου Γιώργος Αδριανόπουλος, αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα, προκειμένου η ομάδα να επιστρέψει και πάλι στην κορυφή.
 Το υλικό υπήρχε, θα έπρεπε όμως κάποιος να το διαχειριστεί. Η λύση του προβλήματος, ήταν ο Ούγγρος προπονητής Μάρτον Μπούκοβι.
Είχε φύγει από την πατρίδα του λίγα χρόνια μετά τη σοβιετική εισβολή του 1965 και είχε καταφέρει να γίνει γνωστός στην Ευρώπη. Ο Μάρτον Μπούκοβι μαζί με τον Γκούσζταβ Σέμπες και τον Μπέλα Γκούτμαν, ανήκε στην αφρόκρεμα των Μαγυάρων προπονητών   που εισήγαγαν  το σύστημα 4-2-4  (με το οποίο μεγαλούργησε η βραζιλιάνικη σχολή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο) κι έχτισαν την υπεροχή του ουγγρικού ποδοσφαίρου στα χρόνια της δεκαετίας του '50, παρουσιάζοντας μια από τις πιο εντυπωσιακές εθνικές ομάδες όλων των εποχών.
Ευτύχησε βεβαίως να έχει στην διαθεσή του ποδοσφαιριστές όπως ο Χιντεγκούτι, ο Πούσκας, ο Σάντορ Κόσιτς, ο Τζίμπορ και οι υπόλοιποι μυθικοί εμπρηστές των ευρωπαϊκών γηπέδων και των ως τότε ποδοσφαιρικών βεβαιοτήτων. Αλλά και αυτή η φουρνιά ποδοσφαιριστών δικό του εν πολλοίς δημιούργημα ήταν καθώς οι ουγγρική προπονητική σχολή υπήρξε η πρώτη που έδωσε μεγάλη σημασία στις υποδομές και στις νεαρές ηλικίες.

Σε τεχνικό επίπεδο ο Μάρτον Μπούκοβι υπήρξε ένας από τους κύριους εισηγητές του επαναστατικού τότε 4-2-4 που άλλαζε τα δεδομένα του κλασικού WM. Αυτή τη δημιουργική ποδοσφαιρική αντίληψη και τις καινοτομίες του έφερε και στον Ολυμπιακό, όταν ήρθε στον Πειραιά για να κλείσει μια μεγάλη καριέρα που πρώτα ως ποδοσφαιριστή, στην πατρίδα του
και στην Γαλλία και αργότερα ως προπονητή, στην Γιουγκοσλαβία, στην Ουγγαρία (στην θρυλική MTK και στην εθνική ομάδα).

















Στον Πειραιά έφτασε την Άνοιξη του 1965 και ανέλαβε τον Ολυμπιακό με βοηθούς του, το συμπατριώτη του Μιχάλι Λάντος και τον παλαίμαχο Μπάμπη Δρόσο.

 





Στις 6 Ιουνίου ο Ολυμπιακός υπό τις οδηγίες του διέλυσε για μία ακόμα φορά τον ΠΑΟΚ με 5-2.









Το πρώτο γκολ της αναμέτρησης από το Βασίλη Μποτίνο.



Με τον Μπούκοβι αντιμετώπισε για πρώτη φορά τον Παναθηναϊκό στις 13 Ιουνίου στα πλαίσια της 28ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος 1964-65. Ο αγώνας έληξε ισόπαλος με 1-1. Ένα απίστευτο περιστατικό συνέβη κατά τη διάρκεια του αγώνα, όταν ο Δανός διαιτητής Χάνσεν πήρε πίσω τις κόκκινες κάρτες που είχε δείξει στους Πολυχρονίου και Δομάζο.



Ένα μήνα μετά, στις 14 Ιουλίου στον τελικό του κυπέλλου με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, ήταν νικητής.
Στάδιο Καραϊσκάκη, Τετάρτη 14 Ιουλίου 1965

Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 1-0 (ημίχρονο: 1-0)

Σκόρερ: Σιδέρης (5' σουτ)

Διαιτητής: Φούλβιο Πιερόνι (Ιταλός)


Θεατές: 40.000
Συνθέσεις των ομάδων:

Ολυμπιακός: Παράσχος Αυγητίδης, Γιάννης Γκαϊτατζής, Μίμης Στεφανάκος, Γιάννης Μίλησης, Κώστας Πολυχρονίου (Α),  Ορέστης Παυλίδης, Παύλος Βασιλείου, Γιώργος Σιδέρης, Νίκος Γιούτσος, Αριστείδης Παπάζογλου, Βασίλης Μποτίνος.

Προπονητής:  Μάρτον Μπούκοβι.


Παναθηναϊκός: Τάκης Οικονομόπουλος, Γεώργιος Γιαννακόπουλος, Τάκης Παπουλίδης, Αριστείδης Καμάρας, Τάκης Λουκανίδης, Φραγκίσκος Σούρπης, Γιάννης Κομιανίδης, Στέλιος Παναγιωτίδης, Γιώργος Ροκίδης, Μίμης Δομάζος, Ανδρέας Παπαεμμανουήλ.

Προπονητής :Στέφαν Μπόμπεκ.



Ο μεγάλος πόθος όμως ήταν το πρωτάθλημα. Τελευταία χρονιά που η ομάδα του Πειραιά είχε στεφθεί πρωταθλήτρια, ήταν για τη διοργάνωση 1958-59. Έξι χρόνια χωρίς τίτλο ήταν πάρα πολλά για τον Ολυμπιακό. Το πρωτάθλημα εξελίχθηκε σε τιτανομαχία με τον αιώνιο, αφού οι δύο ομάδες εναλλάσσονταν στην κορυφή της βαθμολογίας.
Ο Μαγυάρος προπονητής ταίριαξε αμέσως με τη φιλοσοφία του Ολυμπιακού, αφού ονειρευόταν μια ομάδα ταχύτατη και με ακραιφνώς επιθετικές τάσεις. Ήταν ακριβοδίκαιος με τους παίχτες, τους βοηθούσε να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους και τους ανέλυε πολύ συχνά τις βασικές αρχές του. Στη λογική του το πρώτο προσόν, ήταν η νοοτροπία του νικητή. Η λειτουργία της ομάδας στηριζόταν στην σιδηρά πειθαρχία και την αφοσίωση. Πολύ σύντομα οι παίκτες αφομοίωσαν τα στοιχεία και τη νέα φιλοσοφία παιχνιδιού. Ανέπτυξαν τόσο ισχυρή σχέση μαζί του, που οι περισσότεροι τον αποκαλούσαν «πατέρα».
 





























Σ’ αυτήν την πορεία αναγέννησης βασικά αστέρια της ομάδας ήταν η τετράδα της επίθεσης. Σιδέρης – Αριστείδης Παπάζογλου – Μποτίνος και ο Κύπριος Παύλος Βασιλείου. Πίσω από την τετράδα βρισκόταν ο Νίκος Γιούτσος. Γεννημένος στο Μακροχώρι Καστοριάς, βρέθηκε στην Ουγγαρία λόγω του εμφυλίου, επέστρεψε στην πατρίδα και ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στον Ολυμπιακό. Η παρουσία του στην ομάδα υπήρξε καταλυτική. Από τις 10 Ιανουαρίου 1965 που μπήκε στην εντεκάδα ήταν βασικό και αναντικατάστατο μέλος της.
 
Το Καραϊσκάκη ήταν κάθε Κυριακή κατάμεστο με 40.000 φιλάθλους οι οποίοι απολάμβαναν το εκπληκτικό επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του Μπούκοβι. Την άνοιξη του 1966 η ομάδα του Πειραιά ύστερα από σκληρή μάχη με τον Παναθηναϊκό, κατακτά το πρώτο της πρωτάθλημα στην Α’ Εθνική.

Μπούκοβι - Σιδέρης - Γιούτσος



Ας παρακολουθήσουμε τις μεγάλες στιγμές της διοργάνωσης.

Νίκησε τον Παναθηναϊκό με 1-0 στο Καραϊσκάκη στις 5-2-1966 στα πλαίσια της 11ης αγωνιστικής.




...........Και έφυγε με ισοπαλία 1-1 από τη Λεωφόρο στις 
21-5-1966. 

Διέλυσε την ΑΕΚ στις 27-3-1966 με 4-0 σαν γηπεδούχος........




.....και έφυγε με νίκη 0-2 από τη Νέα Φιλαδέλφεια.

 
Ο Ολυμπιακός επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη και αντιμετωπίζει τον Ηρακλή στα πλαίσια της 23ης αγωνιστικής στις 1/5/1966. Νικητής με 0-2 και συνεχίζει να ακολουθεί από κοντά τον Παναθηναϊκό.





Φτάνουμε στις 4 τελευταίες αγωνιστικές.
 Την 27η αγωνιστική ο Παναθηναϊκός είναι ένα βαθμό μπροστά. Ο Ολυμπιακός νικά εκτός έδρας την Προοδευτική με 2-4 και ενώ ο Παναθηναϊκός προηγείται επί του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη, στο τέλος χάνει τον αγώνα με 2-1. Ο Ολυμπιακός περνά μπροστά με βραχεία κεφαλή. Απομένοντας τρεις αγωνιστικές δείχνει πλέον, πως ορίζει την τύχη του.
Την 28η αγωνιστική ο Παναθηναϊκός νικά εύκολα με 4-2 την Προοδευτική στη Λεωφόρο. Στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τον Πανσεραϊκό. Το παιχνίδι θεωρητικά είναι εύκολο. Είναι όμως; Με το σκορ στο 1-1 ο αγώνας έχει φτάσει στο 90’. Τότε ο Νίκος Γιούτσος με ατομική προσπάθεια μπαίνει με την μπάλα στα δίχτυα. Από τότε έμεινε και η φράση «έμπαινε Γιούτσο».  Ο Ολυμπιακός παραμένει πρώτος.








Οι ποδοσφαιριστές των Σερρών, μετά την υπερπροσπάθεια που έχουν καταβάλει όλο το 90λεπτο, για να κρατήσουν τον Ολυμπιακό στο 1-1 και μην πιστεύοντας αυτό που έχει συμβεί στις καθυστερήσεις, πέφτουν εξαντλημένοι στο χορτάρι του γηπέδου. Διακρίνονται στη φωτογραφία οκτώ!!!!! παίχτες μέσα στη μικρή περιοχή, την ώρα που οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού αγκαλιάζουν το σκόρερ Νίκο Γιούτσο.


Την 29η και προτελευταία αγωνιστική  και οι δύο μονομάχοι αγωνίζονται στη Θεσσαλία. Νίκη Βόλου – Παναθηναϊκός και Τρίκαλα – Ολυμπιακός.

 20.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού ταξιδεύουν για τη Θεσσαλική πόλη. Καραβάνια με Ολυμπιακούς κατέκλυσαν από την προηγούμενη μέρα τους δρόμους των Τρικάλων. Οι φίλαθλοι γέμισαν πάρκα και πλατείες της πόλης των Τρικάλων διανυκτερεύοντας και περιμένοντας το παιχνίδι.
















Το πρώτο ημίχρονο λήγει 0-0 και ο Παναθηναϊκός ήδη προηγείται με 0-3. Εκείνη τη στιγμή η πρώτη θέση ξαναλλάζει κάτοικο. Στο 54ο λεπτό ο μελλοντικός οπισθοφύλακας της ΑΕΚ Τόσκας, υποπίπτει στην εσχάτη των ποινών. Ο Σιδέρης ανοίγει το σκορ και όλα γίνονται ευκολότερα. Το τελικό 0-5  ανεβάζει τον Ολυμπιακό και πάλι στην κορυφή.











Ο Γιώργος Σιδέρης με πέναλτυ ανοίγει το σκορ στο 54’ ξεγελώντας τον τερματοφύλακα των Τρικάλων Μιχαηλίδη.





Ο Γιώργος Σιδέρης μετά από πάσα ακριβείας του Αριστείδη Παπάζογλου, πλασάρει με επιτυχία τον Μιχαηλίδη, σημειώνοντας στο 60’ το 0-2.













Την 30η και τελευταία αγωνιστική ο Παναθηναϊκός επικρατεί με 4-1 επί του Εθνικού στη Λεωφόρο και ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον Απόλλωνα στο Καραϊσκάκη. Νίκη με 3-0 και πανηγυρική κατάκτηση του πρωταθλήματος με 80 βαθμούς έναντι 79 του αιώνιου. Το πρώτο πρωτάθλημα από θέσπισης Α’ Εθνικής και τέλος στα πέτρινα χρόνια.







Αποδίδοντας κατά διαστήματα εκπληκτικό ποδόσφαιρο, σημείωσαν 23 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 30 αγώνες, κατακτώντας ξανά το πρωτάθλημα μετά το 1959.

Πλάνα από την καλοκαιρινή προπόνηση με τον Μάρτον Μπούκοβι.


Την επόμενη σεζόν 1966-67 επαναλαμβάνεται το ίδιο σενάριο, με δεύτερη όμως την ΑΕΚ.
Φεύγει νικητής από τη Λεωφόρο με 0-1 στις 6-11-1966 στα πλαίσια της 3ης αγωνιστικής, με γκολ του Νίκου Γιούτσου και.........










.......και τον διαλύει στο Καραϊσκάκη με 4-0  στις 26-2-1967 στα πλαίσια της 20ης αγωνιστικής με τρία γκολ του Γιώργου Σιδέρη.


 Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 4-0. 20η αγωνιστική στις 26-2-1967





Νικώντας με 0-4 την Προοδευτική, ξεφεύγει με 4 βαθμούς από την ΑΕΚ και στέφεται ξανά πρωταθλητής. 

Προοδευτική - Ολυμπιακός 0-4 στις  4-6-1967

Ο Ολυμπιακός αποκαλούνταν πλέον η ομαδάρα του Μπούκοβι.



Τα κατορθώματα αυτής της διετίας έγιναν τραγούδι στο στόμα χιλιάδων πιστών του  Ολυμπιακού.




Το καλοκαίρι του 1966 ο Ολυμπιακός αποκτά το μεγαλύτερο ταλέντο που ανέδειξε ποτέ η Βόρεια Ελλάδα, το Γιώργο Κούδα (θα γίνει εκτενής αναφορά στη συνέχεια). Ο Μπούκοβι δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του, καθώς τον Απρίλιο του 1967, η χούντα των συνταγματαρχών που κατέλυσε πραξικοπηματικά τη Δημοκρατία στη χώρα μας, άλλαξε τα πάντα. Το καθεστώς αυτό, κατά την άποψη των οπαδών και της διοίκησης του Ολυμπιακού όχι μόνο ευνόησε ξεκάθαρα τον αντίπαλο Παναθηναϊκό τα επόμενα χρόνια αλλά αδίκησε και έπληξε ποικιλοτρόπως και σε όλα τα επίπεδα τον Ολυμπιακό.
Το καλοκαίρι του 1967 η ομάδα φεύγει χωρίς τον προπονητή της για τον Καναδά. Ο Ολυμπιακός δίνει φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας στη μακρινή ήπειρο, χωρίς τον αναμορφωτή του. Η χούντα των συνταγματαρχών απαγορεύει στον Μπούκοβι, να ταξιδέψει.

Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ιδρυτικό μέλος και ποδοσφαιριστής - σύμβολο της πρώτης ομάδας του συλλόγου, αρνήθηκε να εκτελέσει διαταγές της Χούντας για αντικατάσταση μελών του Δ.Σ. του Ολυμπιακού με στρατιωτικούς. Τον Δεκέμβριο του 1967 το καθεστώς εξανάγκασε σε παραίτηση τον εμβληματικό πρόεδρο του συλλόγου Γιώργο Ανδριανόπουλο, κατήργησε τα μέλη του Δ.Σ. του Ολυμπιακού και στη θέση τους διόρισε στρατιωτικούς και ανθρώπους του καθεστώτος. Κατόπιν,εξεδίωξε από την Ελλάδα τον Μπούκοβι (21-12-1967), και το 1968 ακύρωσε τη μεταγραφή του Κούδα.
Ο Ούγγρος τεχνικός και οι συμπατριώτες του στοχοποιήθηκαν σαν κομμουνιστές και αντιμετωπίστηκαν σαν «εχθροί του κράτους». Έτσι κατόπιν έντονων παρασκηνιακών γεγονότων εγκατέλειψε την Ελλάδα, επιστρέφοντας στη Βουδαπέστη εγκαταλείποντας και την προπονητική.
Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 1967, ώρα 16:00. Ο μεγάλος Μάρτον Μπούκοβι αναχωρεί από την Ελλάδα με το τρένο, από το σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά, με προορισμό την πατρίδα του.

Τρεις λόγους αναφέρει στην επιστολή παραίτησής του. Την υπόθεση Κούδα, τον αποκλεισμό του από τη χούντα από το ταξίδι στον Καναδά, με αποτέλεσμα η ομάδα να παίζει φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας χωρίς τον προπονητή της και ότι ζήτησε κάποιους παίχτες, αλλά οι διοικούντες του έφεραν άλλους.









ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΔΑΣ


Το καλοκαίρι του 1966 αποκτήθηκε από την ομάδα του Ολυμπιακού, στην οποία όμως ουδέποτε αγωνίστηκε σε επίσημο παιχνίδι, γιατί δεν δόθηκε συγκατάθεση από τη διοίκηση του Π.Α.Ο.Κ. Αυτό ως αποτέλεσμα είχε να μείνει για περίπου 2 χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης. Η ιστορία εκείνη προκάλεσε και βεντέτα μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, που κράτησε πολλά χρόνια και προκάλεσε ...σχεδόν διχασμό της Ελλάδας σε δυο μέρη!


Εκείνο το καλοκαίρι του, ο Κούδας ήταν 20 ετών και είχε προλάβει να δείξει από πολύ μικρός το αστείρευτο ταλέντο του. Αέρινος, γρήγορος, με εξαιρετική πάσα και τελειώματα, έγινε γρήγορα βασικό στέλεχος του ΠΑΟΚ, με όλους να προβλέπουν ότι θα αφήσει εποχή. Τη σεζόν 1965-66 είχε παίξει σε 29 αγώνες της Α Εθνικής, σκοράροντας 13 γκολ. Ένα απ΄αυτά ήταν και στο 3-2 του Δικεφάλου επί του Ολυμπιακού στο παιχνίδι της Τούμπας!


Το ποδόσφαιρο τότε δεν ήταν επαγγελματικό και οι παίκτες δεν είχαν συμβόλαια, αλλά δελτία τα οποία κρατούσαν οι ομάδες. Αν κάποιος ήθελε να φύγει, αυτό γινόταν μόνο με τη συγκατάθεση του σωματείου. Στις 14 Ιουλίου του 1966, η είδηση έπεσε σαν βόμβα στην Θεσσαλονίκη, καθώς ο Κούδας μαζί με τον πατέρα του, βρέθηκαν στην Αθήνα, με τον νεαρό παίκτη αποφασισμένο να υπογράψει δελτίο στον Ολυμπιακό!


Πρωτοσέλιδο της Αθλητικής Ηχούς 15-7-1966

Τι είχε συμβεί; Η οικογένεια Κούδα ήταν φτωχή, ο νεαρός Γιώργος έπαιζε ποδόσφαιρο και ταυτόχρονα εργαζόταν για να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα. Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να βοηθήσει, ανοίγοντας ένα ουζερί στον πατέρα του. Φάνηκε, όμως, ασυνεπής, τα γραμμάτια διαμαρτυρήθηκαν και ένα χρέος 150.000 δραχμών, που δημιουργήθηκε σε βάρος του Γιώργου Κούδα ήταν δυσβάσταχτο για τα δεδομένα της εποχής.


Ο Ολυμπιακός προσφέρθηκε να βοηθήσει. Ο Κούδας και ο πατέρας του, αποφάσισαν να φύγουν από την Θεσσαλονίκη και οι επιστολές που έστειλαν σε εφημερίδες της Θεσσαλονίκης ήταν ενδεικτικές: "Το παιδί μου έχει δημιουργήσει χρέος σε μετρητά και γραμμάτια άνω των 150.000 δραχμών. Αυτό το μαγαζί έκαμαν στον Κούδα  έγραψε ο Γιάννης Κούδας, ενώ μια μέρα αργότερα ο ίδιος ο παίκτης εξηγούσε: "“Εγώ και οι οικογένειά μου υπομείναμε πολλά και φτάσαμε σε σημείο να στερηθούμε ακόμη και την τροφή. Τα υπομείναμε γιατί αγαπούσαμε και εξακολουθούμε να αγαπούμε τον ΠΑΟΚ. Για μένα και την οικογένειά μου είναι η δεύτερη θρησκεία. Πέραν όμως, από όλα αυτά, δεν ανέχομαι από κανέναν να αποκαλεί εμένα και την οικογένειά μου εκβιαστές... Το σωματείον “Ολυμπιακός” εις το οποίο μόνος μου ζήτησα να πάω, έχει τόσο στενές φιλικές σχέσεις με τον αγαπημένο μου ΠΑΟΚ, ώστε να παρέχει εγγυήσεις ότι θα με προσέξει... Γνωρίζετε άλλωστε ότι για τη μεταγραφή μου εγώ δεν αξίωσα τίποτα από το νέο μου σωματείο τον Ολυμπιακό”.


 Μαζί με τον Ολυμπιακό "ξυπνούν" κι οι άλλες ομάδες του κέντρου. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, οι "ερυθρόλευκοι" υπόσχονται σπίτι στον Κούδα, δουλειά στον πατέρα του και προσφέρουν στον ΠΑΟΚ 800.000 δραχμές συν τέσσερις παίκτες. Ο Παναθηναϊκός κάνει ρελάνς, δίνοντας 1 εκατ. και τέσσερις ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής.

Η "Αθλητική Ηχώ" προαναγγέλλει την "εξόρμηση" του Παναθηναϊκού για τον Κούδα.

Ο Γιώργος όμως έχει πάρει την απόφασή του. Ολυμπιακός και μόνο.


Αθλητική Ηχώ 18 - 7 - 1966


23 - 7 - 1966 Φωτογραφία του Γιώργου μπροστά στην πεντάδα των αδελφών Αδριανόπουλου.






Ο κόσμος του ΠΑΟΚ αναστατώνεται. Η διοίκηση του Δικεφάλου δηλώνει ότι ο "Κούδας δεν παραχωρείται".






Την 1η Αυγούστου, ημέρα που ολοκληρώνονται οι μεταγραφές, οι φίλοι του ΠΑΟΚ συγκεντρώνονται έξω από τα Γραφεία για να αποτρέψουν ενδεχόμενη μεταγραφή, η οποία δεν πραγματοποιείται ποτέ. Ο Κούδας, όμως, προπονείται με τον Ολυμπιακό, παίζει σε φιλικούς αγώνες (ο πρώτος στη Χαλκίδα, όταν αντικατέστησε τον Μποτίνο μέσα σε πανζουρλισμό από τους οπαδούς των "ερυθρολεύκων"), γίνεται μεγάλος ντόρος, αλλά με παρέμβαση του ΠΑΟΚ τιμωρείται με 15νθημερο αποκλεισμό.


Με τη φανέλα του Ολυμπιακού σε φιλικό εναντίον του Εθνικού.



Ο Ολυμπιακός πιέζει κι αυτός, χωρίς αποτέλεσμα και ο Κούδας αντί να πάει στο Καραϊσκάκη, παρουσιάζεται για την στρατιωτική του θητεία. Θα μείνει εκτός γηπέδων για δυο χρόνια...

Στο μεταξύ έχει προκύψει η στρατιωτική δικτατορία, με επικεφαλής του αθλητισμού τον διαβόητο Κ.Ασλανίδη. Ο πανίσχυρος "Γενικός" προτείνει στον Γιώργο Παντελάκη να επιστρέψει ο Κούδας στον ΠΑΟΚ και μετά από δυο χρόνια να πάει στον Ολυμπιακό, αλλά ο αείμνηστος παράγοντας του Δικεφάλου αρνείται. Θρυλείται, μάλιστα, ότι είπε και το "εγώ μπορεί να πάω στη Γυάρο, ο Κούδας όμως δεν θα παίξει στον Ολυμπιακό".

Ο Ασλανίδης αλλάζει τακτική και προειδοποιεί τον Κούδα ότι αν δεν γυρίσει στον ΠΑΟΚ, δεν πρόκειται να ξαναπαίξει μπάλα.




 Δύο χρόνια μετά την φυγή του από την Θεσσαλονίκη, ο Κούδας επιστρέφει στον ΠΑΟΚ. Κάνει την εμφάνισή του στην Τούμπα και την πρώτη του προπόνηση παρακολουθούν 12.000 ΠΑΟΚτσήδες, που τον αποθεώνουν: "Γύρισα γιατί το ήθελα και γιατί έπρεπε. Δεν ζητώ τίποτε" είναι η δήλωσή του και ο Κούδας ξαναπαίζει μπάλα, γράφοντας μια μοναδική ιστορία με τον ΠΑΟΚ.






Ο "Μεγαλέξανδρος" σταμάτησε το ποδόσφαιρο 11 χρόνια μετά, έχοντας την καθολική αναγνώριση για το μοναδικό του ταλέντο και την ηγετική του παρουσία μέσα στο χορτάρι.
Ήταν άλλωστε η κεντρική φιγούρα του ΠΑΟΚ στην μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του 70 και παρέμεινε με τα μαυρόασπρα, ενώ άλλοι συμπαίκτες του τελικά μετακόμιζαν για την Αθήνα (Τερζανίδης, Ασλανίδης, Αναστασιάδης στον Παναθηναϊκό, Ορφανός, Γούναρης, Κωστίκος στον Ολυμπιακό). Για κανέναν, όμως, δεν έγινε τόσος θόρυβος όπως με τον ίδιο εκείνο το καλοκαίρι του 1966.



ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ 1968 - 1972

Οι διαρκείς μεθοδεύσεις της χούντας, κατά τη διάρκεια της τετραετίας 1968–72, εμπόδισαν τον Ολυμπιακό  να κατακτήσει το πρωτάθλημα, νίκησε όμως και πάλι τον αιώνιο στις 3 Μαρτίου 1968.

  
Εμφανίστηκε πολύ δυνατός και στο Κύπελλο. Αναδείχθηκε νικητής στον τελικό  στις 21 Ιουλίου 1968 επί του Παναθηναϊκού που διεξήχθη στο γήπεδο της Λεωφόρου.





Την επόμενη χρονιά στις 2 Μαρτίου 1969 νικά την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια με γκολ του Γιώργου Σιδέρη.


Οι δύο αρχηγοί Ανδρέας Σταματιάδης και Γιώργος Σιδέρης μαζί με το διαιτητικό τρίο.







 
20 Απριλίου 1969 - Κούδας, η επιστροφή...
Ένα ντέρμπι με ιδιαίτερη σημασία ήταν αυτό της 20ης Απριλίου 1969, καθώς είναι το πρώτο μετά τηνεπιστροφή του Γιώργου Κούδα στην Τούμπα. Ο Κούδας είχε επιστρέψει στους κόλπους του ΠΑΟΚ από το φθινόπωρο του 1968, ωστόσο το ντέρμπι του πρώτου γύρου βάσει προγράμματος έγινε στον Πειραιά (15/12/68). Στις 20 Απριλίου 1969, μία ημέρα πριν από την επέτειο συμπλήρωσης δύο χρόνων δικτατορίας, διεξήχθη το ντέρμπι της Τούμπας. Ο τότε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού Κωνσταντίνος Ασλανίδης έδωσε το «παρών». Ο ΠΑΟΚ νίκησε 2-1 τον Ολυμπιακό με τον Γιώργο Κούδα να πετυχαίνει και τα δύο γκολ του «Δικεφάλου του Βορρά» και τον Γιώργο Σιδέρη να επιτυγχάνει το γκολ των «ερυθρόλευκων».
O ΓΓΑ Κωνσταντίνος Ασλανίδης χαιρετά τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Διακρίνονται Φουντουκίδης, Παρίδης, Σαράφης, Τερζανίδης.

Η είσοδος του Ολυμπιακού στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας. Διακρίνονται Σιδέρης, Αγανιάν, Παυλίδης.





Στη σέντρα  Κούδας και Σιδέρης με το διαιτητή Λαζαρόπουλο και τους επόπτες του.


Η χειραψία των δύο αρχηγών.





Το πρώτο από τα δύο γκολ του Κούδα.



 


Το γκολ του Σιδέρη.


Στις 15 Ιουνίου υποδέχεται τον αιώνιο στα πλαίσια της 34ης αγωνιστικής. Η ιστορία γράφει μία ακόμα νίκη.



 Στον ιστορικό τελικό του κυπέλλου στις 9 Ιουλίου 1969  έχασε το κύπελλο από τον Παναθηναϊκό στο στρίψιμο της δεκάρας. Χαρακτηριστικό είναι πως το "στρίψιμο" ανέλαβε ο διαιτητής Χρήστος Μίχας υπό την παρουσία του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού της Χούντας Κωνσταντίνου Ασλανίδη, που ήταν τα μόνα δύο άτομα που είδαν την όψη του νομίσματος. Υπέδειξαν ως νικητή τον Παναθηναϊκό, ενώ ουδέποτε η πλευρά του Ολυμπιακού διαπίστωσε ιδίοις όμμασι το αποτέλεσμα του "στριψίματος".









Ο Δομάζος πανηγυρίζει τη "νίκη" της ομάδας του!!!!

Και μία μικρή αναφορά στο Μίμη Δομάζο "Ολυμπίκ"!!!!!!
 ΔΟΜΑΖΟΣ Ο ''ΟΛΥΜΠΙΚ''
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 1-1-1977
  Συνέντευξη του Μίμη Δομάζου στον δημοσιογράφο Γιάννη Αργυρίου
















Τέσσερις ημέρες  μετά το "χαμένο" τελικό και συγκεκριμένα στις 13 Ιουλίου ο Ολυμπιακός, αποκτά από τον Αργοναύτη το Γιώργο Δεληκάρη. Η επόμενη χρονιά 1970, βρίσκει και τον Σιδέρη εκτός Ελλάδας. Η  Χούντα, συνεχίζοντας να επεμβαίνει διαρκώς στα του ποδοσφαίρου επέβαλε στον διεθνή άσο και γνωστό για τις πολιτικές του πεποιθήσεις,  να αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό και την... χώρα, κάτι που τον οδήγησε στο πρωτάθλημα Βελγίου και την Αντβέρπ, στα 33 του χρόνια, κάνοντάς τον, τον πρώτο Έλληνα ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε στο εξωτερικό και βαφτίζοντας τον πολιτικό διωγμό σαν "μεταγραφή". Βέβαια, ο Φέρεντς Πούσκας έμεινε, διότι είχε - όπως είπαν -  αποκηρύξει τον Κομμουνισμό. 

Νίκη επί  της ΑΕΚ με 2-0 στις 25 Απριλίου 1971
Το τελευταίο τρόπαιο της τετραετίας ήταν το κύπελλο επί του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη στις 9-6-1971 με 1-3.(Ο ΠΑΟΚ είχε κληρωθεί σαν γηπεδούχος).



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου